Sauweide - Geschichten_pl_v3

świnie Ogród

za stodołą byłdobrze ogrodzony pastwisko, świnie pędzono ich odstawieniu. Musiało brzęczeć Ci, że nie, bo oni zawsze byli tak szczęśliwi, że byli tam szybciej niż przełożonym świń.
I pastwiska również może nie więcej mówić - właściwie wcale. To byłoLej krasowy, dalej kopać w świń i błota, w którym wallowed się, stopień zabawne było to, że. Zielony nie było dużo na tym pastwisku. Podczas gdy świnie relaks w błocie, mogliśmy, dziadek i ja syf chlew. Zawsze w sobotę rano. To było ( nie )radość. Gest ma proroctwa, że to było po prostu nie do zniesienia, po prostu straszne. Niemal gorsze , że jeden ma tyle samo śmierdziało tak, jakby skąpane w gnojowicy świńskiej.
Dla mnie to było zawszenajgorsze prace, ale musiałem pomóc mojemu dziadkowi jak podczas karmienia, gdzie praktycznie każda świnia ale gotowane własne menu. Kiedy nadszedł czas na rano i wieczorem i świnie usłyszał grzechot już wiadra z jedzeniem, część z nich była oferowana w chlewie. Krzyczeli, że nie rozumiem jego własne słowa. Bardzo niegrzeczny i głodny, że spojrzał na 'Schweinezimmertürchen" i niecierpliwie oczekuje ich jedzenie. Pojedzenie było w korycie, był spokojn . Według uderzył mają, więc próbowałem je!


Spisane w dniu 12 Października 2012 przez Johanna Wiesheu ( * 1965), Monachium

Die Sauweide

hinter der Scheune war eine fest umzäunte Weide, auf die die Schweine für ihren Auslauf getrieben wurden. Treiben musste man sie gar nicht, weil sie sich immer schon so darauf gefreut haben, daß sie schneller dort waren als der Schweinebetreuer.
Und von Weide konnte man da auch nicht mehr reden – eigentlich überhaupt nicht. Es war ein Dreckloch, welches die Schweine weiter umgruben und ein Schlamm, in dem sie sich gesuhlt haben, grad lustig war's. Grün war auf dieser Weide nicht mehr viel.
Während sich die Schweine im Fango entspannten, durften wir, der Großvater und ich, den Schweinestall ausmisten. Immer am Samstag Vormittag. Das war (k)eine Freude. Gestunken hat das, es war schlicht nicht zu ertragen, einfach schrecklich. Fast noch schlimmer war, daß man hinterher selbst so gestunken hat, als hätte man im Schweinedung gebadet.
Für mich war das immer die schlimmste Arbeit, aber ich musste halt meinem Großvater helfen, so wie beim Füttern, wo praktisch ein jedes Schwein sein eigenes Menü zubereitet bekam. Wenn es an der Zeit war morgens und abends und die Schweine schon die Eimer mit dem Futter klappern hörten, war einiges geboten im Schweinestall. Sie schrien, daß man sein eigenes Wort nicht mehr verstand. Ganz frech und hungrig spähten sie übers 'Schweinezimmertürchen' und erwarteten ihr Futter sehnsüchtig. Sobald das Futter im Trog war, war Ruhe. Laut geschmatzt haben sie, so hat es ihnen geschmeckt!


Aufgeschrieben am 12. Okt. 2012 von Johann Wiesheu (*1965), München